Coevorden, St. Willibrordus

Na de reformatie bleven te Coevorden steeds enige katholieke families wonen, waarvan de mannelijke leden functies hadden in het garnizoen van deze vestingstad. Bij het uitoefenen van hun godsdienstige plichten werden hen beperkingen opgelegd, die er toe leidde dat ze in het naburige Laar ter kerke gingen. In 1786 mochten de katholieken van het Landschapsbestuur een gemeente stichten. Op 13 juli 1790 werd er een schuilkerk (Mariakerk) ingericht, die in 1818 vergroot werd. (Victor Timmer: Onze Lieve Vrouwekerk) Na het herstel van de hierarchie in 1853 werd de statie 15 april 1855 omgezet in een kanonieke parochie, genoemd naar de Hl. Willibrordus. In 1858 werd de kerk vergroot en verfraaid. In 1913/1914 wordt een nieuwe kerk gebouwd in Neo-gotische stijl.
De gebrandschilderde ramen met bijbelse voorstellingen komen uit het atelier van Frans Nicolas. De 14 glazmozaïken vormen samen een kruiswegstatie en zijn gemaakt in Italië. In het koor vinden we de 4 evangelisten afgebeeld. De afbeeldingen zijn afkomstig uit het voormalige hoofdaltaar. Rechts van het koor vinden we een Jozefkapel en links van het altaar een Mariakapel. In de Jozefkapel houdt een gestileerde drakenkop de godslamp omhoog. Op een schilderij een voorstelling van het manna uit de tocht van het volk Israël door de woestijn. Voor de communiebank is in 1980 houtsnijwerk uit de oude preekstoel hergebruikt: Joods paasmaal, laatste avondmaal, 4 evangelisten en een Christus figuur. De preekstoel bevat nog delen uit de oude preekstoel en is gemaakt door Rieks Assen. Het doopvont van wit en zwart marmer stamt uit 1922. Twee montransen stammen uit 1865 en 1910. In 1962 werd de kerk gemoderniseerd. In 1980 werd de kerk gerestaureerd.